به نقل از «خبرآنلاین»

ضرغامی: فعلا «سرویس بهداشتی» اولویت اول مردم است، نه کنسرت و حجاب

تاریخ انتشار: ۱۹ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۸۴۵۴۰

-معضل دستشویی بین راهی در ایران ، از آن مصائبی است که حل آن نه به تکنولوژی خاصی نیاز دارد (ایرانی ها از قدیم بلد بودند چگونه دستشویی بسازند)، نه تحریم ها مانع آن است، نه توطئه های داخلی و خارجی متوجهش است و نه بودجه عجیب و غریبی می خواهد.

اما از آنجا که مسوولان کشورمان، عزم شان را جزم کرده اند که حتی یک مشکل را هم به طور کامل حل نکنند، هنوز که هنوز است، یک ملت ۸۵ میلیونی با اندک مهمانان خارجی که به ایران می آیند، لنگ این هستند که اگر گلاب به رویتان، در وسط جاده نیاز به دستشویی پیدا کردند، چه خاکی به سرشان کنند!

تازه خیلی از دستشویی ها هم که چنان وضع افتتضاحی دارند که " عدم شان به ز وجود " و رسماً مایه آبرو ریزی اند و تهوع اند!

دستشویی عمومی

این شد که در دولت اول محمود احمدی نژاد، اعلام کردند که ۱۰۰۰ سرویس بهداشتی خواهند ساخت: در هر ۲۵ کیلومتر از جاده ها و بزرگراه های اصلی کشور، یک سرویس.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسیار هم در بوق و کرنا کردند و خلق الله نیز مسرور شدند که بالاخره اگر یکی پرسید در مملکت شما کدام یک از مشکلات تان حل شده، می توانند سرشان را بالا بگیرند و بگویند:
اگر بحران آب داریم،
اگر تورم روز افزون است،
اگر محیط زیست مان رو به اضمحلال است،
اگر نظام بیمه درست و حسابی نداریم،
اگر نرخ بیکاری بالاست،
اگر بنیان های خانواده در معرض آسیب های جدی است،
اگر نظام آموزشی مان فشل است،
اگر سرعت اینترنت مان حلزونی است،
اگر بازارهای جهانی مان مانند فرش و پسته و نفت را یکی یکی داریم از دست می دهیم،
اگر سیستم حمل نقل مان از جاده ای و ریلی گرفته تا دریایی و هوایی، فرسوده است،
اگر روابط خارجی بسامانی نداریم،
اگر فساد اداری داریم،
اگرخودروسازی هایمان لگن می سازند،
اگر سن اعتیاد پایین آمده،
اگر قاچاق کالا و ارز بیداد می کند،
اگر نخبگان از کشور فراری می شوند،
اگر احزاب درست و حسابی نداریم و اگر و اگر و اگر ...
عوضش مشکل دفع ادرار و اجابت مزاج در جاده نداریم و این یک مشکل مان حل شده است!

اما حل نشد و این وعده هم رفت پیش هزاران وعده ای که دادند و عمل نکردند و دولت حسن روحانی هم که اصلاً به روی خودش نیاورد و گذشت و گذشت تا رسید به دوران ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی و وزارت سید عزت الله ضرغامی بر گردشگری ایران که همین امروز در گفت و گو با ایلنا گفته است:

« من در صفحات شخصی خودم هم از سرویس‌های بهداشتی مناسبی که وجود دارد رفتم، بازدید کردم و هم از جاهایی که وضعیت‌شان افتضاح بوده است، تصویر گذاشته‌ام.

در جلسات مشترک استاندارها با هیأت دولت به طور جدی روی این مسئله تاکید کردم. آقای مخبر هم با نظر کاملا مثبت دستورات لازم را به سازمان برنامه دادند، ما باید بسیج شویم و سرویس‌های بهداشتی فعلی را یک‌مقدار آماده‌سازی کنیم، زیرا آماده نیستند.

من فکر می‌کنم قبل از این‌که برای مردم اجمالاً کنسرت، حجاب و محدودیت‌های اینجوری مطرح شود، فعلا سرویس بهداشتی اولویت اول مردم است. یعنی مردم می‌گویند آقا شما که نمی‌توانید سرویس بهداشتی را درست کنید، بقیه حرف‌هایتان هم مثل این است. اصلاً من در این حوزه تعارف ندارم و ان‌شاءالله سعی می‌کنیم با تلاش وضعیت بهداشتی را قابل قبول کنیم و بعد با طرح جامعی که ما داریم و طرح تیپی که برای سرویس‌های بهداشتی با همکاری استانداری‌ها و شهرداری‌ها آماده کردیم، بتوانیم طرحی را که داریم در کشور تعمیم دهیم و سرویس‌های جدید را هم ان‌شاءالله ایجاد کنیم. »

از حق نگذریم که در جاهای معدودی سرویس بهداشتی های بین راهی خوبی هم داریم

می بینید؟! بعد از سال های سال تازه کار به این مرحله رسیده که وزیر گردشگری عکس توالت های کثیف و نامناسب را در شبکه های اجتماعی اش منتشر کند و بنده خدا دست به دامن شخص دوم دولت یعنی معاون اول رئیس جمهور و استانداران شود که سرویس های بهداشتی فعلی را "یک مقداری آماده سازی" کنند تا انشاء الله ، انشاء الله اگر عمری بود، بعداً طرح جامعی بنویسند که ملت در جاده ها لنگ مستراح نباشند!

و باز کار به جایی رسیده که وزیر مملکت اعتراف می کند که "فعلا سرویس بهداشتی اولویت اول مردم است". یعنی مردمی که قرار بود قله های آرمانی را فتح کنند، الان اولویت اصلی شان شده است سرویس بهداشتی!

باز دم ضرغامی گرم که پیش افتاده و از معاون اول دستور گرفته و به فکر طرح تیپ دستشویی هم هست ولی واقعاً این چه حجمی از ناکارآمدی است که یک "مشکل ساده با صورت مسأله مشخص و راه حل معلوم" ، دولت به دولت روی دست مانده است و اصولگرا و اصلاح طلب هم ندارد؟!

راستش را بخواهید الان هم امید چندانی به حل این مشکل نیست و دولت کنونی، نه ۴ میلیون مسکن برای مردم خواهد ساخت و نه حتی هزار دستشویی برای مسافران!

البته امیدواریم که اشتباه کرده باشیم و روزی که دولت سیزدهم تمام می شود، آن میلیون ها مسکن را نه، این هزار دستشویی بین راهی را بشمارد و تحویل ملت دهد که لااقل این بار مردم سرشان را بالا بگیرند و بگویند اگر تحت انواع فشارها هستیم، لااقل به همت دولت مردمی، دیگر وسط جاده ها مجبور به تحمل فشار مضاعف نیستیم... و دعا کنند به جان عزت الله خان ضرغامی!

بعد از تحریر:
در شهرها هم دستشویی عمومی مناسب و کافی نداریم...شاید وقتی دیگر!

۲۱۶۲۲۰

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1787639

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: عزت الله ضرغامی اصلاح طلبان اصولگرایان سرویس های بهداشتی سرویس بهداشتی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۸۴۵۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/